Кори пискаи зебо аз ҷониби як духтар дар дики бача! Ҷуфти боистеъдод ва мавқеи онҳо ҳаяҷоновар аст. Санобар танҳо берун аз диаграммаҳо! Ин ба ман маъқул аст. Инчунин синаи чӯҷа бад нест, мебинед, ки онҳо мустаҳкам ва хеле иштиҳо доранд. Навозишхои зану шавхарро, ки ба узвхои таносули хамдигар мебурданд, бардоштанд, хеле тавони алокаи чинси ва чанд танро задан, класс!
Бале, дар ҳавопаймо хобидан - ин зебост! Ва бо шахси бегона ин як таркиш аст. Илова бар ин, ҳамаи шароитҳо барои он мусоид буданд. Ва ӯ як таваккал аст ва ин гуна чизҳоро дӯст медорад. Дики ҳамсафари ҳамсафар низ ҷиддӣ буд ва сахт аз сӯйи вай гузашт. Уро мисли кабоб ба шишка печонда мекашид- Ба фикрам, агар хозир бачаи сеюм меомад, ин малламуй хам ба у такони хуб медод. Парвоз бомуваффакият гузашт!
Шумо ба малламуйҳо бовар карда наметавонед. Вай омода аст, ки бародараш дар байни пойҳояш мӯйҳои нав диҳад, то ӯро қадр кунад. Уро мефахмам — бо зури ирода хам аз чунин бадан чудо шудан мумкин нест. Ва он гоҳ мо ҳайронем, ки чаро баъзе чӯҷаҳо дар санаи аввал аз он даст намекашанд. Ин аз он сабаб аст, ки онҳо бародароне доранд, ки пеш аз он ки онҳоро мезананд!